I believe songs have the talent of not recognising places, rooms or occupations. They are able to go anywhere and touch anybody. I thought about this last Friday when I sang at a neuropsychiatry centrum for the first time in my life. I would like to thank Dr. med. Elif Duygu Cindik-Herbrüggen and Neuro-Psychiatrisches Zentrum Riem for organising this beautiful event. Also, big big applause to Manuel Stübinger who accompanied me on the piano and the guitar. My friends Bahar and Serkan, who are the founders of the blog ‘Travel Stories’ also came to the and prepared the beautiful Youtube video below. Have a look and also maybe check out their other cool videos!
Şarkıların yer, oda, mekan, meslek tanımadan gönüllerince her yere girip çıkma ve herkese dokunabilme gibi yetenekleri var bence. Geçtiğimiz Cuma hayatımda ilk defa bir nöropsikiyatri merkezinde şarkı söyleyince bunu düşündüm. Bu güzel etkinliği organize ettikleri için Elif Duygu Cindik ve Neuro-Psychiatrisches Zentrum Riem ekibine sonsuz teşekkürler. Gitarda ve piyanoda bana eşlik eden harikalar yaratan Manuel Stübinger’e de alkışlar. Seyahat Hikayeleri‘nden Bahar ve Serkan da beni dinlemeye geldiler. Sonra da konser ile ilgili Youtube için böyle şeker bir video hazırladılar. Sevinerek ve utanarak aşağıda paylaşıyorum.
sezgin inceel 